14 stycznia 2022 r. w wieku 80 lat zmarł prof. Hubert Wanyura – chirurg twarzowo-szczękowy, wieloletni kierownik I Kliniki Chirurgii Szczękowo-Twarzowej IS AM
w Warszawie, redaktor naczelny miesięcznika „Czasopismo Stomatologiczne”, członek honorowy Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego.
Prof. Hubert Wanyura urodził się 16 marca 1942 r. w Warszawie w rodzinie lekarskiej. W 1965 r. ukończył studia stomatologiczne na tamtejszej Akademii Medycznej i od razu rozpoczął pracę jako młodszy asystent na Oddziale Chirurgii Szczękowej PSK nr 1 w Warszawie. Już w trakcie pracy ukończył również Wydział Lekarski Akademii Medycznej w Warszawie i uzyskał tytuł lekarza medycyny.
Szkolenie specjalizacyjne z chirurgii ogólnej odbył w III Klinice Chirurgii Ogólnej AM w Warszawie pod kierunkiem prof. dr. hab. n. med. Brunona Szczygła. Specjalizację I stopnia z chirurgii ogólnej uzyskał w 1973 r., zaś II stopień z chirurgii szczękowo-twarzowej – w 1974 r. pod kierunkiem prof. Leszka Krysta.
W latach 1974–1978 pracował jako nauczyciel akademicki w Klinice Chirurgii Szczękowej i Stomatologicznej IS AM w Warszawie. Po obronie w 1979 r. rozprawy doktorskiej „Ocena bakteriemii występującej po usunięciu zębów w znieczuleniu ogólnym” uzyskał stopień doktora nauk medycznych.
W latach 1978–1980 oraz 1982–1983 odbył szkolenie specjalistyczne w Centrum Medyczno-Chirurgicznym Foch we Francji na Oddziale Kraniochirurgii, Chirurgii Plastycznej i Oparzeń, kierowanym przez prekursora nowoczesnej chirurgii czaszkowo-twarzowej – prof. Paula Tessiera. Po powrocie do kraju pracował w Oddziale Kliniki Chirurgii Szczękowej i Stomatologicznej IS AM w Warszawie, gdzie w latach 1984–1985 pełnił funkcję zastępcy ordynatora, zaś w latach 1985–1986 – ordynatora. W 1990 r. uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk medycznych,
w latach 1991–1999 pełnił obowiązki zastępcy kierownika I Kliniki Chirurgii Szczękowo-Twarzowej IS AM w Warszawie, zaś w 1999 r. objął w niej kierownictwo. W 2001 r. uzyskał tytuł naukowy profesora.
Prof. Hubert Wanyura był autorem lub współautorem 145 publikacji naukowych, również w języku angielskim i francuskim, dwóch monografii i siedmiu rozdziałów do podręczników, a także blisko 140 doniesień wygłoszonych na kongresach i zjazdach krajowych oraz międzynarodowych. Był opiekunem przewodów doktorskich i specjalizacji, autorem recenzji doktorskich, jednej recenzji habilitacyjnej i profesorskiej.
Prof. Hubert Wanyura był laureatem wielu nagród naukowych i organizacyjnych Akademii Medycznej w Warszawie, nagród ministra zdrowia i Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego, w którym uzyskał członkostwo honorowe. Został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Medalem za Zasługi dla Akademii Medycznej
w Warszawie. Był również członkiem m.in. Polskiego Towarzystwa Chirurgii Plastycznej i Rekonstrukcyjnej, Polskiego Towarzystwa Chirurgii Jamy Ustnej i Chirurgii Szczękowo-Twarzowej, Polskiego Towarzystwa Dysfunkcji Narządu Żucia, Międzynarodowego Towarzystwa Chirurgów Jamy Ustnej i Szczękowych oraz Europejskiego Towarzystwa Chirurgów Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowych.
Prof. Hubert Wanyura był redaktorem naczelnym miesięcznika „Czasopismo Stomatologiczne”, będącego organem naukowym PTS-u oraz członkiem komitetu redakcyjnego czasopisma „Protetyka Stomatologiczna”. W latach 1999–2005 był prodziekanem Oddziału Stomatologii I Wydziału Lekarskiego AM w Warszawie, był także członkiem Senackiej Komisji Dyscyplinarnej dla Nauczycieli Akademickich, Senackiej Komisji ds. Oceny Profesorów, Komisji Akredytacyjnej Uczelni Medycznych oraz Państwowej Komisji Akredytacyjnej.
Zainteresowania naukowe prof. Wanyury koncentrowały się wokół diagnozowania, klasyfikowania oraz chirurgicznego leczenia różnorodnych złamań szkieletu czaszkowo-twarzowego i ich następstw, postępowania diagnostyczno-leczniczego w nowotworach czaszki, twarzy, jamy ustnej i szyi oraz chirurgicznego leczenia gnatycznych wad czaszkowo-szczękowo-twarzowych.
Rodzinie i Bliskim prof. Huberta Wanyury w imieniu całego Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego składamy serdeczne wyrazy współczucia.
