W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii lekarz dentysta może udzielać świadczeń zdrowotnych polegających na badaniu stanu zdrowia, rozpoznawaniu chorób i zapobieganiu im, leczeniu i rehabilitacji chorych, udzielaniu porad lekarskich, a także wydawaniu opinii i orzeczeń lekarskich, nie tylko w zakresie chorób zębów, jamy ustnej, części twarzowej czaszki oraz okolic przyległych – art. 2 ust. 2b ustawa o zawodach lekarza i lekarza dentysty z dnia 5 grudnia 1996 r. (Dz.U. 1997 Nr 28, poz. 152).
Lekarz dentysta może realizować powyższe świadczenia zdrowotne w poszerzonym zakresie, także za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności – art. 2 ust. 4 ustawa o zawodach lekarza i lekarza dentysty.
Zasadniczo wykonywanie zawodu lekarza dentysty polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych, o których była mowa wyżej, ale w zakresie ograniczonym do chorób zębów, jamy ustnej, części twarzowej czaszki oraz okolic przyległych. Tego rodzaju ograniczenie nie oznacza, że opisane powyżej części ciała człowieka, stanowią wyłączną domenę lekarza dentysty. Innymi słowy zęby, jama ustna, część twarzowa czaszki mogą stanowić przedmiot świadczenia zdrowotnego również lekarza niebędącego lekarzem dentystą. Kompetencje zawodowe lekarza i lekarza dentysty mogą w konkretnych przypadkach nachodzić na siebie i wzajemnie się uzupełniać w interesie pacjenta. Nie wykluczają tego również specjalności w ramach zawodu lekarza i lekarza dentysty. Niemniej jednak jeśli chodzi o lekarza dentystę, to możliwość udzielania przez niego świadczeń zdrowotnych jest zredukowana do wymienionych obszarów głowy, za wyjątkiem sytuacji udzielania tych świadczeń w poszerzonym zakresie w czasie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii.
Stan zagrożenia epidemicznego lub stan epidemii, o którym mowa w ww. ustawie ogłasza:
- wojewoda, w drodze rozporządzenia, na obszarze województwa lub jego części, na wniosek państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego,
lub
- minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej, w drodze rozporządzenia, jeżeli zagrożenie epidemiczne lub epidemia występuje na obszarze więcej niż jednego województwa, na wniosek Głównego Inspektora Sanitarnego zgodnie z art. 46 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi z dnia 5 grudnia 2008 r. (Dz.U. Nr 234, poz. 1570).
Z powyższych regulacji normatywnych wynika, iż w związku z obowiązywaniem na obszarze Polski stanu epidemii wywołanej wirusem COVID-19 został rozszerzony zakres świadczeń zdrowotnych realizowanych przez lekarzy dentystów, z tym jednak zastrzeżeniem, iż dotyczy on każdego stanu epidemii czy zagrożenia epidemicznego, nie tylko wywołanego koronawirusem. Podkreślenia wymaga fakt, iż wskazana regulacja normatywna ma charakter stały i nie będzie obowiązywać tylko do czasu odwołania obecnego stanu epidemii lub zagrożenia epidemicznego. Analizowana podstawa prawna wymaga uważności w kontekście podejmowanych działań, w ramach których lekarz dentysta wykonuje swój zawód biorąc pod uwagę jego (lekarza dentysty) odpowiedzialność. Tym samym zweryfikowania wymaga umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, która dla osoby wykonującej powyższy zawód ma kluczowe znaczenie. Mianowicie czy dotyczy również sytuacji, w której świadczenia zdrowotne dokonywane przez lekarza dentystę obejmują te świadczenia zdrowotne, które polegają na badaniu stanu zdrowia, rozpoznawaniu chorób i zapobieganiu im, leczeniu i rehabilitacji chorych, udzielaniu porad lekarskich, a także wydawaniu opinii i orzeczeń lekarskich, w zakresie innych chorób niż choroby zębów, jamy ustnej, części twarzowej czaszki oraz okolic przyległych.
Nadto należy zwrócić uwagę na literalne brzmienie rzeczonego przepisu zawartego w art. 2 ust. 2b ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, który wskazuje, iż lekarz dentysta może wykonywać świadczenia zdrowotne w poszerzonym zakresie, tym samym na podstawie wskazanej regulacji normatywnej nie jest do tego zobligowany. Z punktu widzenia wysokiego wyspecjalizowania, zwłaszcza w niektórych obszarach medycyny, istnienie w tym zakresie przepisu, który umożliwia, a nie zobowiązuje do dokonywania stosownych działań zawodowych przez lekarza dentystę, należy ocenić jako prawidłowe rozwiązanie legislacyjne. Ważne jest jednak, aby lekarze dentyści byli świadomi powyższych rozwiązań prawnych i w sposób prawidłowy je stosowali.
